O Tucznie i jego historii...

Fot. ilustrująca artykuł. Lata trzydzieste ub. wieku.

Jakoś tak zawsze miałam sentyment do Tuczna. Może dlatego, że mój dziadek pracował kiedyś w tamtejszej cukrowni, a może dla tego, że do moich klas w gimnazjum (wychowawczych) zawsze chodziło sporo młodzieży z Tuczna… Nie wiem, podejrzewam, że to wszystko po trochu przyczyniło się do moich skłonności. Do tego dochodzą  jeszcze wycieczki rowerowe w tamtejszą okolicę i sentyment gotowy:)

Rozpoczął się weekend, warto więc zainwestować 2 złocisze w majowe wydanie „Gminy w obiektywie”, aby na stronie 6. poczytać „Historię Tuczna w zarysie” autorstwa

Magdaleny Krajewskiej, Małgotrzaty Krzosek, D. Florczak oraz  uczniów z grup projektowych.

Poniżej dla zachęty zamieszczam fragment artykułu.

HISTORIA TUCZNA W ZARYSIE 

Tuczno to jedna z niewielu polskich miejscowości, która poszczycić się może długą, bo liczącą siedem wieków historią. Miejscowość leży nad jeziorem, o którym mówi wspomniana w poprzednim numerze, legenda o starej Tuczynie.

W okresie początków państwa piastowskiego, a następnie w okresie rozbicia dzielnicowego istniała w Tucznie osada wiejska. Wykopaliska archeologiczne nie stwierdziły na tych ziemiach istnienia grodu książęcego, zatem w czasach Chrobrego i Śmiałego nie funkcjonowała tu żadna placówka parafialna, gdyż w owym czasie na siedziby parafii obierano dobrze umocnione królewskie i książęce warownie. Jednak w XII wieku, gdy odnowiono sieć parafialną na obszarze Kujaw i Pomorza, probostwa lokowano również w pozbawionych umocnień książęcych wsiach. Dlatego mógł na tuczeńskiej ziemi pojawić się kościół, wiele lat wcześniej, zanim odnotowano go w dokumentach. W roku 1327 zakończyło swoje istnienie księstwo inowrocławskie. Król Władysław Łokietek w obliczu zbliżającej się wojny z Zakonem Krzyżackim, zdecydował się przenieść nieudolnego księcia Przemysława do dzielnicy sieradzkiej, a Kujawy inowrocławskie wcielił do Królestwa Polskiego. Można przypuszczać, że w tym czasie Tuczno stało się własnością królewską. W roku 1390 zarządzający Kujawami książę Władysław Opolczyk ofiarował swojej córce Jadwidze w posagu oprócz ziemi włocławskiej i bydgoskiej ziemię tuczeńską. 

Kto ciekaw ciągu dalszego, może sięgnąć do całego artykułu:)))

Przyjemnej lektury!