Historia Mierzwina na stronie 10.

Zdjęcie ilustrujące artykuł

Na stronie 10. październikowo-listopadowego wydania "Gminy w obiektywie" miłośnicy historii naszej gminy znajdą coś dla siebie. Tym razem Pan Woźniak wziął pod lupę dzieje Mierzwina, zahaczając pośrednio również o inne okoliczne wioski. Przyznam, że zawsze z dużym zainteresowaniem pochłaniam wszystkie artykuły Pana Woźniaka, czego i Wam życzę. Dla zachęty poniżej przytaczam początek artykułu.

Przyjemnej lektury! No, a Wasz ukochany ciąg dalszy, oczywiście, w gazecie.

Z przeszłości Mierzwina

Wieś Mierzwin leży 2 km na południe od Złotnik Kujawskich. Pierwszym znanym z imienia właścicielem tej wsi był Mikosz z Mierzwina, którego żona Katarzyna kwitowała w r. 1434 swego rodzonego brata Stanisława ze Stawoszewa. Lustracja poradnego z 1489 wskazuje jako właściciela Mierzwina biskupa włocławskiego. Wieś wchodziła w skład parafii w Tucznie. 

W tym okresie w Mierzwinie było 5 półłanków osiadłych, 0,5 łana opustoszałego, wiatrak i folwark. Następnym właścicielem wsi był Maciej Mierzwiński, syn podstolego brzesko-kujawskiego Stanisława Poczałkowskiego z roku 1517. Maciej Mierzwiński w r.1524 był mężem Katarzyny Brudnowskiej, której w r. 1529 na połowie swoich dóbr Mierzwino i Słonkowo w powiecie inowrocławskim oprawił posag 320 zł. Z tego małżeństwa miał syna, również Macieja i córkę Agnieszkę. W II połowie XVI wieku dziedzicem w Mierzwinie był Jan Mierzwiński, syn Macieja, który posiadał tu 7 łanów. Pierwszej swojej żonie, Elżbiecie Żegockiej dał w r.1575 dożywocie ze swych dóbr w Mierzwinie i Słonkowie w powiecie inowrocławskim oraz w Gniewkówcu w powiecie bydgoskim. Gdy w roku 1582 żenił się z Zofią Żernicką, zobowiązał się, że na całym Mierzwinie oprawi jej 900 złp posagu. Zmarł około roku 1586. Z obu małżeństw doczekał się siedmiu synów i dwóch córek. Po spłacie braci następnym właścicielem Mierzwina oraz Gniewkówca i Krężoł został Jerzy, syn Jana i Żegockiej. Ów Jerzy około 1594 roku ożenił się z Jadwigą Kociuską, z która miał trzy córki: Barbarę, która pod imieniem Apolinary była klaryską w Gnieźnie, Jadwigę, która w roku 1615 wyszła za Wojciecha Bądkowskiego h. Zagłoba (Zagroba), wywodzącego się z Mazowsza, oraz Annę w r. 1621 żonę Andrzeja Boruckiego. Jadwiga i Anna odziedziczyły po rodzicach części w Mierzwinie, Krężołach i Sowinach w powiecie inowrocławskim oraz Gniewkówiec.

(...)

Opracował P. Woźniak