Gorąco polecam również drugi artykuł na temat historii, tym razem Tarkowa Górnego,
zamieszczony na stronie 10. "Gminy w obiektywie" (nr 13). Autorem tekstu jest Pan P. Woźniak.
Mieszkając w Dobrogościcach, często wybierałam się na długie spacery, m.in. właśnie do Tarkowa, nigdy jednak nie zdawałam sobie sprawy z faktu, iż osada ta ma tak długą historię.
Miejsca, w których żyjemy czy o które się ocieramy, warte są bliższego poznania, tym bardziej, iż wiążą się z nimi historie ludzi, poświęcających tej ziemi swoje życie.
Oto fragment artykuły, do lektury którego zachęcam.
Krótki zarys dziejów Tarkowa Górnego
Tarkowo Górne – jest położone 5 km na północ od Złotnik
Kujawskich. W przeszłości wieś występowała pod nazwą Tarkowo. Najstarsze ślady
osadnictwa w rejonie tej wsi są związane z kulturą pucharów lejowatych z II
połowy IV tysiąclecia p.n.e. Z okresu około 2800-2500 lat p.n.e. pochodzi
gliniane wyobrażenie czterokołowego wozu znalezione w Tarkowie na stanowisku
50. Do kultury amfor kulistych zaliczany jest „skarb bursztynowy” znaleziony w
tej wsi na stanowisku 66.
Po raz pierwszy Tarkowo pojawia się w źródłach w roku
1489. W tym okresie wieś leżała w powiecie bydgoskim, wchodziła w skład parafii
w Lisewie Kościelnym i stanowiła własność szlachecką. We wsi było 5 łanów
osiadłych, 1 łan pusty, folwark i opustoszała karczma.
W roku 1583 Tarkowo dziedziczył Piotr Sośnicki, który miał tu 6 łanów i
3 zagrody. Osada w tym okresie wchodziła w skład parafii pęchowskiej. W połowie
XVIII wieku Tarkowo należało do sędziego grodzkiego inowrocławskiego
Bartłomieja Kraszewskiego herbu Jastrzębiec i jego żony Elżbiety z Wolskich.
Bartłomiej Kraszewski zmarł 13 sierpnia 1774r. w wieku 40 lat, został pochowany
w kościele Reformatów w Łabiszynie.
(...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz