„A to Polska właśnie!”

Taki tytuł nadałam scenariuszowi, który zredagowałam w celu zaprezentowania go 10 listopada 2006 roku ku czci Dnia Niepodległości oraz Dnia Patrona. Pewnie powinnam go zamieścić w listopadzie, ale pomyślałam, że może natchnie on kogoś do przygotowania własnego scenariusza albo zostanie wykorzystany w inny sposób czy też sprawi komuś radość, kiedy przypomni jego własną twórczość. Oparłam się bowiem na tekstach moich uczniów. Dla mnie najważniejsze są autentyczne emocje, a nie sztampa. Wszyscy przecież kochamy coś lub kogoś w naszym kraju. Czyż nie?

„A to Polska właśnie!”

Stanisław Wyspiański
 

            Listopad to miesiąc szczególny dla Polaków – miesiąc pamięci o tych, którzy odeszli, którzy częstokroć poświęcili swoje życie dla dobra ojczyzny, dla dobra przyszłych pokoleń Polaków, dla naszego dobra. Właśnie o nas myśleli uczestnicy wszystkich polskich powstań: listopadowego w 1830 r., styczniowego w 1863, powstań śląskich czy wielkopolskiego w 1918. Gdyby nie oni, Polska nie byłaby dziś krajem wolnym, który 11 listopada obchodzi swoje święto niepodległości.

            Jednak docenić należy nie tylko tych, oddających życie za ojczyznę, ale również tych dla niej pracujących, w pocie czoła budujących jej byt – ludzi dobrych, uczciwych i życzliwych. Takimi właśnie my chcielibyśmy być i takim właśnie człowiekiem był doktor Karol Urbański – patron naszego gimnazjum. Dzisiejszy dzień to także jego święto.

            Pewnie wielu z Was tu zebranych zadawało sobie niejednokrotnie pytanie: Czym jest ojczyzna dla współczesnego młodego Polaka? W jaki sposób pojmuje on patriotyzm? Za chwilę będziecie mieli okazję przekonać się, jak na te pytania odpowiedzieli sobie uczniowie klas II i III Gimnazjum im. Karola Urbańskiego w Złotnikach Kujawskich. Posłuchajcie...

           

***

Ojczyzna to rzeczywistość, która nas zrodziła i nadal rodzi jako społeczna Matka, jako narodowa społeczność, z którą jesteśmy związani pochodzeniem, świadomością, sercem, pracą, historią, kultura, językiem. Ojczyzna jest naszym miejscem na ziemi, w kosmosie, przedłużeniem domu, który daje nam normalność, pokój, chroni przed niebezpieczeństwami. 

Aleksandra Dullek

***

Ojczyzna to nie tylko słowo, które wymawiamy, ale kraj, obszar, w którym się urodziliśmy. Dom, w którym zawsze można znaleźć schronienie, opiekę i otrzymać dobroć, szacunek. Jest to państwo, które ma swoje symbole narodowe: godło: białego orła w koronie na czerwonym tle, hymn – Mazurka Dąbrowskiego, biało-czerwoną flagę.

Szymon Banasiak

***

Według mnie patriotyzm to przywiązanie do ojczyzny, do rodziny. Miłość i ciepło, występujące w domu rodzinnym, wiążą się z patriotyzmem. Rodzina zachowuje tradycje, które zachowuje się przez setki lat.

Weronika Kowalczyk

***

W przypadku wojny najbardziej widać czyny patriotyczne i często wtedy właśnie człowiek, kochający ojczyznę, poświęca dla nie życie. Nie oznacza to jednak, że w czasie pokoju już nie trzeba być patriotą. Przeciwnie – trzeba nadal myśleć o swoim kraju, o reformach, o prawie i porządku. Patriotyzm jest uczuciem, które czyni człowieka w pełni wartościowym.

Tomasz Zwoliński

***

Moja Ojczyzna to Polska,

Kraj wielkich poetów i pisarzy,

Którzy przez wieki chwalą

Bogactwo mojego kraju,

Którzy przez wszystkie

Lata wojen i zaborów

Walczyli o nią

Z miłością i pokorą,

Abyśmy dzisiaj mogli żyć

W wolności.

Agata Hosa

***

Ojczyzna to dom i ulica, na której mieszkamy,

To nasze miejsce na ziemi.

To miejsce, w którym czujemy się bezpiecznie.

To ja, rodzina, przyjaciele i to, co nas otacza.

Natalia Mikulska

***

Dla mnie jest krajem kwitnącej jabłoni,

Realnym spotkaniem ziemi i nieba,

Złotą górą, może nie najwyższą,

Przylądkiem Dobrej Nadziei.

Tam, gdzie chciałabym wrócić,

Tam, gdzie moja rodzina,

Dom i wszystko, co dobre.

Ojczyzna moja jedyna!

Katarzyna Tabaczyńska

***

Miłość do Ciebie to miłość bez końca.

Przywiązanie do ojczystego narodu,

Do naszej małej ojczyzny,

Do ludzi, z którymi żyjemy.

Patriota żyje w nas przez cały czas,

Lecz potrzeba nam serca,

Aby go odnaleźć w sobie...

Joanna Halamus

***

Ojczyzno, Ty jesteś jak powietrze,

Którym musimy oddychać codziennie.

Jesteś codziennością,

A tak rzadko o Tobie myślimy,

czasem zapominamy,

Ale i tak pozostaniesz na zawsze w naszych sercach.

Joanna Bartnik

***

Dom mój zacny,

Mój jedyny, własny.

Żadnego zakątka tego domu

Nie oddałabym nikomu.

Bo tym domem jest ojczyzna,

Wspaniała, ukochana polszczyzna.

Tu są moi przyjaciele,

Słońca i zieleni wiele.

Tu mój ojciec, moja matka,

Wspólna sąsiadka.

Czas tu wolniej dla mnie płynie

I póki bicie serca nie zginie.

Miłość do ojczyzny pozostanie

Wieczna jak muzyka,

Jak wirtuoza granie.

Pozostanie, trwać będzie

Zawsze i wszędzie.

Daria Jankowska

***

Smok Wawelski smutno zerka

W stronę Wisły.

Zygmunt król z trwogą rozgląda się

Po Warszawie.

Neptun widzi niewiele wokół siebie

Prócz diamentowych łez,

Spadających niecierpliwie

Wprost do Bałtyku.

Dumają wspólnie nad ojczyzną,

Co noc, gdy nikt inny

O niej nie myśli.

Układają skomplikowany

Działania plan.

Bezgłośnie krzyczą do każdego z nas.

Powoli ruszając żelaznymi wargami,

Wypowiadają dwa słowa:

„Nie uciekaj.”

Marta Strzelecka

***

Gdyby zapytał mnie ktoś:

Co to jest ojczyzna?

Odpowiedziałabym,

Że to mój dom, mój pies,

Co przy budzie szczeka

Przez cały rok.

Ptaszek co lata gdzieś

Wysoko pod chmurami

I kwiat rosnący przy potoku.

Powiedziałabym, ze to wszystko,

Co mnie otacza, że to Polska cała

I Polacy.

Marta Serkowska

***

Młodzi ludzie dopiero uczą się tego wszystkiego, co niesie ze sobą ojczyzna. Poznają jej dobra kulturowe i małymi krokami, dzień po dniu, minuta po minucie wkraczają w swoje dorosłe życie, które – jak się okazuje – ma wiele wspólnego z krajem ich zamieszkania.

Paweł Starobrat

***

Chcę być tu i teraz,

Chcę żyć, chcę pamiętać

O wszystkim tym, co moje,

Co oddycha naszą historią.

Nie chcę żyć w ciemności,

Nie chcę tonąć we mgle.

Pragnę, by ta ziemia

Bez końca trwała.

Ewelina Michalska

***

Dla mnie ojczyzna to mój kraj, w którym się urodziłem i mieszkam. To ziemia rodzinna, kultura, w której zostałem wychowany. Ojczyzna to moi rodzice, nauczyciele i ludzie, którzy mnie otaczają.

Adam Kierstan

***

Sercu najbliższa, ukochana –

-          Rodzina.

Twa opiekunka w chwili złej –

-          Rodzina.

Twój schron w burzową ciemną noc –

-          Rodzina.

Nieważne gdzieś jest, a kocha cię –

-          Rodzina.

Zraniona, a obejmie czule –

-          Rodzina.

Nawet odrzucona nie zdradzi –

-          Rodzina.

Trwa mimo wichrów przeciwności –

-          Rodzina.

Poświęci wszystko dobru twemu –

-          Rodzina.

Twa mała potężna ojczyzna –

-          Rodzina.

Jagoda Bernat

***

Moja ojczyzna, dla niektórych mała,

Jest dla mnie wielka jak ogromna skała.

Szanuję ją i wielbię niczym skarb ogromny,

Jestem bez niej słaby i taki bezbronny.

Nawet kiedy piszę lekcje w swoim domu,

To jestem wypoczęty i pełen spokoju.

Nikt mi nie odbierze mej miłości wielkiej

Do mojej ojczyzny dla mnie najpiękniejszej.

A gdyby , nie daj Boże, coś jej zagrażało,

Oddałbym w jej ręce swą duszę i ciało.

W obronie mej ojczyzny zasłonię ją swym ciałem,

Bo jest dla mnie ważna i jest moim krajem.

Patryk Turek

***

Ojczyzna to wszystko wokół nas:

Rzeka, jeziora, pola i las.

To nasz dom, buda starego Burka

I jeszcze dzieci z sąsiedniego podwórka.

Ojczyzna to także nasza rodzina –

To od niej właśnie się wszystko zaczyna.

Te złe chwile i te szczęśliwe,

I nasze wspomnienia ciągle żywe.

Dagmara Noske

***

Ojczyzna to dom rodzinny na wsi, przyjaciele,

Nasza wspólna tradycja i historia.

Ojczyzna to ludzie o wielkich sercach

I dobroci w oczach.

Ewa Zaliwczak

***

Mieszkam tu od dawna,

Boś Ty mnie zrodziła.

Dałaś dom, przyjaciół, miłość.

Nauczyłaś jak żyć

W zgodzie z Bogiem

I samym sobą.

Mariusz Dragon

***

Ojczyzna to natura nas otaczająca.

Ojczyzna to każda istota żyjąca.

Dawid Klimek

***

Wielu o ojczyźnie mówi

I wielu z ojczyzny swej drwi,

A przecież ojczyzna to My.

Czyż można z siebie drwić?

Inni sprzedają ojczyznę swą,

Choć rządzą nią, nie bronią,

Nie czuwają...

A na dobro jej czyhają.

To My – ludzie szarzy i niepozorni –

Bronimy jej swym potem i krwią,

Bo to ojczyzna – nasz dom.

Anna Warchał

***

Obserwując pracę ludzi obok mnie, sądzę, że patriotyzm XXI wieku tkwi właśnie w codziennym wykonywaniu swoich obowiązków. I chociaż nikt nie rozpoczyna pracy ze sztandarem w ręku, to wiem, że sumienna praca wykonywana fachowo to coś, co na pewno można nazwać codziennym patriotyzmem. Właśnie pan doktor Karol Urbański uczy nas kochać swoją ojczyznę poprzez codzienną, dobrze wykonywaną pracę.

Maciej Wesołowski

***

Patron naszego gimnazjum – doktor Karol Urbański – był również patriotą, ponieważ troszczył się o przyszłość naszego narodu. Całe swoje życie poświęcił pacjentom.

Monika Plewacka

***

Był człowiekiem nieprzeciętnym.

Niby zwykły lekarz, ale zupełnie wyjątkowy.

Jak Dobry Pasterz o Owce,

Tak on dbał o swych pacjentów.

Nie rozróżniał dnia od nocy.

Kochał pacjentów jak własne dzieci,

Miał serce ogromne jak wszechświat.

Agnieszka Wiktorowicz

***

Karolu Urbański, zasłużyłeś sobie na miłość Polaków,

Twoja życiowa misja to ratowanie życia rodaków.

Niejedną walkę z chorobą stoczyłeś i choć nie zawsze ją zwyciężyłeś,

Dzisiaj hołd Ci składamy i pamiętać o Tobie zawsze przyrzekamy.

Klaudia Janecka

***

Karol Urbański leczył wszystkich ludzi,

Dawał im leki i się nigdy nie nudził.

W nim widzę podporę marzeń,

Bo wszyscy wiedzą, że był lekarzem.

Marcin Nadolski

***

Ojczyzna to mała chatka,

Gdzie mieszka polska gromadka.

Chatkę tę kocha każdy

Od Bałtyku aż po Tatry.

Więc pamiętaj, Polaku,

O swej Matce, nawet,

Gdy zamieszkasz

w innej chatce.

Sylwia Modrzyńska

Opracowanie: M.M.M.